Danny: Resminizi aktardım. Onların görüşü.
Fotoğraf Şah tarafından çekilmiştir. Kalabalığın içine sıkışmış, bu yüzden çerçeve çoğunlukla diğer insanların kafalarının arkası tarafından tüketiliyor. Uzakta, beton bir duvarın arkasına barikat kurmuş bir çift Deniz Piyadesi, tepesinde bir rulo akordeon teli ve siyah yuvarlak lensli bir güvenlik kamerası ile küçük bir vinç üzerinde sallanan bir güvenlik kamerası görebilirsiniz.
Richardella: Araç girişinin önündeler, çit kapısı sollarında t duvarının güney tarafında. Geri hareket etmeleri, etrafta dolaşmaları ve sola sallanmaları gerekiyor.
Danny: Rgr. Bunu ona iletmek.
Richardella: Kanal onların solunda. Yakalama özelliği bu. Kanala çarp ve sağa dön. Çitlerle çevrili kapıya gelin.
Bir dakikalık sessizlik geçer.
Richardella: Görsel geldi. Öne çıkmaya devam et.
Danny: Kayıp iletişim, hareket ediyor.
Richardella: Şimdi taşınıyoruz. Onu görüyoruz.
Danny: Telefonda Şah bu o
Richardella: Biz ona sahibiz.
Danny: Seni seviyorum. Teşekkürler bayım.
O zamandan beri kapıma geldim. Oğlum yanımda oturuyor, iPad’inde İkinci Dünya Savaşı savaş pilotu oyunu oynuyor. Nazi Messerschmitt’lerini ve Japon Sıfırlarını gökyüzünden fırlatır. Diğer çocuklar da hemen hemen aynı şeyi yapıyorlar, telefonlarında veya iPad’lerinde oyun oynuyorlar, video izliyorlar, birbirleriyle nazikçe tartışıyorlar ve genellikle biz uçağa binene kadar yaklaşık 30 dakika harcıyorlar. Karım benim yanımdaki koltuğa kayıyor. “Tamamsın?” o soruyor. Ona telefonumu gösteriyorum. Son 15 dakikadaki mesajları kaydırıyor. Karım kolayca ağlar – Onu futbol izlerken ağlarken bile gördüm. Onun hakkında sevdiğim birçok şeyden biri. Telefonumu bana geri verdiğinde gözlerindeki yaşları siliyor ve sadece “Tanrıya şükür” diyor.
Bunun üzerine oğlum ikimize baktı ve “İyi misiniz?” diye sordu.
“Biz iyiyiz” diyor karım. “Babanın yardım etmeye çalıştığı bazı insanlar Afganistan’dan çıkacakmış gibi görünüyor.”
“Ama bu iyi haber,” diyor. “Neden ikiniz de ağlıyorsunuz?”
Karım elini boynumun arkasına koyuyor. Çok sessizce, “Sanırım sadece o insanlar için mutluyum” diyor. Sonra bana bakıyor ve ekliyor, “Ben de baban adına sevindim.”
Oğlum dimdik oturuyor, omuzlarını hafifçe geriye doğru uzatıyor. Elini omzuma koyuyor. Beni bir an için askerlerinden birini saflarında gözden geçiren bir general gibi gördü ve 9 yaşındaki bir çocuğun tüm ciddiyeti, soğukkanlılığı ve ciddiyeti ile “İyi iş çıkardın baba. Ben de senin adına sevindim.” Sonra oyununa geri döner.
Sohbette, herkesin geçitten geçtiğini, kaosta kimsenin istemeden geride bırakılmadığını doğrulamaya çalışıyoruz. Ian, Richardella’nın onaylaması için manifestoyu yeniden yayınlar. Richardella, manifestoyu ve konsolosluk hizmetlerinin artık herkesi havaalanına yerleştirdiğini doğrulamanın yanı sıra bir selfie yayınladı. Shah, sol kolu Forozan’ı kucaklayarak ortada duruyor. Sağlarında, resmi çekerken kolu uzanmış olan Richardella var. Küçük ve tanıdık bir 1. Tabur, 8. Deniz Piyadeleri birimi arması, rütbe nişanlarının yanı sıra göğsüne cırt cırtlı olarak hala miğferini ve vücut zırhını giyiyor. Gruptaki diğer sekiz kişi bu üçünün etrafına toplanmış, kendilerini çerçeveye tıkmış durumdalar. Gülümsemeleri sınırsız.
Ian yazıyor, Kahramanlar.
bende aynısını yazıyorum
Danny yazıyor, Ağlıyorum. Kahramanlar. Lanet olası mannnnn var
Kaynak : https://www.politico.com/news/magazine/2022/08/12/escape-kabul-afghanistan-anniversary-withdrawal-airport-00051133?utm_source=RSS_Feed&utm_medium=RSS&utm_campaign=RSS_Syndication