AB Yeşil Anlaşması’nın küreselleşmesi için hassas diplomasiye ihtiyacınız var

Kolay kanıtlanmıyor.

Bunun nedeni, daha etkili olabilmesi için AB iklim diplomasisinin daha az Avrupa merkezli olması ve diğer ülkelerin endişelerine ve önceliklerine karşı daha duyarlı olması gerekiyor.

Yeşil Anlaşma’yı uluslararası gündeme ve ikili ilişkilere ticaret ve kalkınmanın yanı sıra dış ve güvenlik politikası ve girişimleri yoluyla taşımak yeterli değildir ve müdahaleci olarak görülebilir.

Karıştırıcı, iyi hissettiren konuşmalar ve çokça duyurulan, umut vaat eden yeşil ortaklıklar manşetleri kapabilir, ancak bunlar da yeterli değildir.

Nedeni basit: eylemler kelimelerden daha yüksek sesle konuşur.

AB’nin kendi içinde sınıflandırma açısından yaptığı, yenilenebilir kaynaklardan Avrupa enerji üretimini artırmak, AB çiftlik politikaları ve diğer yeşil önlemler, bloğun kimlik bilgilerine ilişkin küresel algıları etkiliyor.

AB’nin Avrupa’nın yerel sorunlarıyla başa çıkmak için bir yöntemi, diğer ülkelerde olanlarla mücadele etmek için başka bir yöntemi varsa, kendisini etki kaybına ve çifte standart suçlamalarına açar.

Ek olarak, daha etkili, başarılı ve ilham verici Yeşil savunucuları olmak için Avrupa’nın “iklim diplomatları” başkalarının endişelerini de dikkatle dinlemelidir.

Bu, özgüven ve atılganlığı alçakgönüllülükle birleştirmek anlamına gelir. Aynı zamanda konferanslar ve “Avrupa en iyisini bilir” propagandası değil, danışma ve işbirliği anlamına gelir.

1990’lardan dersler

Öğrenmek isteyenler için, 1990’lardan ve Avrupa’nın tek bir pazar yaratma dürtüsünden alınan dersler faydalı olabilir.

AB’nin dönüşümsel tek pazar planı, kesinlikle dünyayı ayağa kaldırdı ve dikkat çekti. Ayrıca, AB dışındaki politika yapıcıların planın dış sonuçları hakkında endişe duyması bir endişe dalgasını tetikledi. AB’nin, iç ticaret hedeflerini uluslararası ticaret taahhütlerinin önüne koyacak, içe dönük ve korumacı bir Avrupa Kalesi’ne dönüşmekten korkuluyordu.

Her şey sonunda işe yaradı. Avrupa ülkelerle ticareti durdurmadı ve aslında yabancı yatırımcılar ve ihracatçılar AB’nin geniş, sınırsız pazarını sevmeye başladı.

Ancak küresel endişe söylüyordu.

Tek pazar planını hazırlayan AB yetkilileri, planın dış dünya üzerindeki etkisine pek dikkat etmemişlerdi. Ve – en azından başlangıçta – diğer ülkelerin korkularını yatıştırmak için çok az şey yaptılar.

Bugün dünya bir kez daha AB’nin Yeşil Anlaşması’nı ilgi ve endişeyle izliyor. Bir kez daha, girişimin kasıtlı veya kasıtsız olarak küresel çapta etkilerine dair korkular var. Ve bir kez daha AB liderleri, dış algılara yeterince önem veremeyecek kadar projenin karmaşık iç entrikalarına fazla odaklanmış görünüyorlar.

Bu bir hata. Avrupa kartlarını doğru oynarsa, 2050 yılına kadar iklim tarafsızlığını sürdürmeye yönelik AB planı, diğer ülkeler ve bölgeler için gerçekten ilham verici bir kılavuz haline gelebilir.

Ancak bu, AB’nin yurtdışında vaaz ettiğini evde uygulamayı gerektirecektir. Bu, yerel politika oluşturma ve mesajlaşmada tutarlılık ve Avrupa’nın karmaşık iç gidişatına ve zorluklarına odaklanırken aynı zamanda dünyanın endişelerine duyarlı olan bir Küresel Yeşil Anlaşma anlatısının oluşturulması anlamına gelecektir.

Yeşil Anlaşma’nın korumacılık için başka bir bahane haline gelmemesini sağlamak, AB’nin kilit önceliklerinden biri olmalıdır. Avrupalılar, iklim krizini Avrupa tarım ve sanayisinin bazı sektörlerini korumak ve barındırmak için kullanmanın kısa vadeli cazibesine yenik düşerse, AB tüm meşruiyetini kaybedecek ve Yeşil Anlaşma’nın hiçbir inandırıcılığı kalmayacak.

İkincisi, jeopolitiği takip edin. Güneydoğu Asya ülkeleriyle olan ilişkiler, Avrupa Parlamentosu’nun 2018’de hurma yağını yenilenebilir enerji hedeflerinden hariç tutarak biyoyakıtlarda kullanımına ilişkin kısıtlaması nedeniyle yıllarca kötüye gitti. mahsulün bilimsel veya çevresel etki değerlendirmesi.

Üçüncüsü, Karbon Sınırı Ayarlama Mekanizmasının (CBAM) tanıtımı gibi planlar konusunda şeffaf olun. AB dışındaki ülkeler, verginin nasıl uygulanacağını ve verginin AB ile olan ticaretini ne ölçüde etkileyeceğini anlamakta hâlâ zorlanıyor.

Dördüncüsü, AB kesinlikle çevre ve iklim hedefleri doğrultusunda uluslararası standartları şekillendirecek ekonomik ağırlığa sahiptir. Ancak Avrupalı ​​iklim diplomatları, hedeflerine ulaşmak için bir balyoz kullanmanın cazibesine direnmelidir.

Ülkelere, zorlu ön koşullara ve kısıtlamalara tabi olmak yerine işbirliği ve işbirliği teklif edilirse, AB talepleri doğrultusunda düşme olasılığı daha yüksektir.

Bütün bunlar hassasiyet ve Avrupa merkezli zihniyet ve yaklaşımlardan uzaklaşmayı gerektirecektir. AB’nin yardım bütçesinden, yatırımlarından, teknik yardımından ve kapasite geliştirme programlarından yararlanmaya daha fazla hazır olmayı talep edecek.

Ukrayna’da savaş şiddetlenirken, Avrupa daha fazla yanlış anlaşılmaya yol açmayı göze alamaz. Yeşil Anlaşma ülkeleri bir araya getirmeli, daha fazla küresel bölünme yaratmamalı.